“Lule mbi drurët e vdekur” – Një cikël i ri poetik i autores Fato Male


Fato Male
Fato Male

-----------------

Gjithmonë

-----------------

 

është gjithmonë një mbrëmje

ngjyer nga nata

por unë kërkoj të shoh gjëra

të përjetshme

të shëndritshme

të bukura

siç janë yjet dhe hëna...

 

 

kërkoj mes yjesh të gjej

gjininë time

dhe mbetem e shashtisur

kur shoh si ato ma bëjnë

mbrëmjen ndryshe...

 

 

në vazon mbi parvaz

vjen e ndalon gjithmonë një flutur

sa bëj që t’a përkëdhel

më ikën nga dora dhe merr arratinë...

 

 

gjithmonë pas mëngjesit vjen mesdita

dhe lulja ime mbi parvaz

pushtuar është në gonxhe

kundërmon një aromë malli

lënë nga flutura e natës...

 

 

gjithmonë...gjithmonë pas stuhisë

thonë moti qetëson

por zemra ime rreh panda

ç’mallkim të jesh poet!

ç’bekim fëmijë të kesh!

 

© Fato Male

 

 

-------------

Nëse...

-------------

 

ngadalë bie nata

dhe zhduk gjithë sa dita ka

përfshirë edhe fjalët...

 

 

në kopshtin tim s’ka ngjyra

lulet i strehoi në vellon e saj nata...

 

 

kështu në terr e heshtje rri

dhe pres...

mjerimi më ka mbetur...

të gjithë kanë ikur

disa i mori kurbeti

dhe ata që fort desha i joshi Zoti...

 

 

ndaj ti më ke mbetur

krijesa ime e bukur

që nëse ende se ke kuptuar

se ç’do të thotë të flesh si era

ç’do të thotë të pish ujë kaktusi

ç’do të thotë në ëndërr të rendësh

eja vër dorë mbi mua që jam e çmëndur...!

 

 

nëse ke vendosur të mos vish

mos më thuaj

kam kështjellat që vizaton nata...

 

 

dhe në mëngjes të ecurve ua njoh hapat...

 

© Fato Male

 

 

----------------------

Dashuria ime

----------------------

 

dashuria ime dhimbja e zemrës time

çdo mbrëmje në dritare më le puthjen

nën besën e hënës së madhe...

 

 

dhe ikën dhe vjen...

dhe vjen dhe ikën...

askush nuk të njeh

a s’më thua frikën ku e gjen?

 

 

kam frikë nga ti e dashur

se po të preka

në dorë do më shkrihesh si fjollë e bukur...

 

 

a të kujtohet se dikur me borën e madhështisë të krahasova?

dhe vetë kallkan u bëra

që veç nga dielli i dashurisë

mbi ty pikë-pikë të mund të ulesha...

 

 

dashuria ime lodhja e jetës time

që kurrë s’të pata pranë

por dhe larg kurrë jo...

 

 

tani kur shtrihem për të fjetur

lutem për një ëndërr

dhe kur nga ëndrra zgjohem

lutem për të fjetur...

 

© Fato Male 

 

-------------------------

Ngadalë vdes...

-------------------------

 

ai që s’pyet për ç’ka s’di

por si derr fut nockën në llucin e tij

dhe nga balta s’gjen dot rehati...

 

 

ngadalë vdes ai që bie në prehër ëndrrash

dhe s’merr guximin të shijoj

ç’ka i ofron koha...

 

 

ngadalë vdes dhe ajo

që dashuria e ka hidhëruar

dhe s’kupton se prej saj

brinjët e shkepura ka fituar...

 

 

ngadalë vdes ai që fatin e vetë mallkon

dhe pret të ndodh mrekullia

me sytë nga qielli

deri sa mpihet i tëri...

 

 

ngadalë vdes ai që nuk e ka kuptuar

se në jetë dy gjysma nuk bëjnë një të plotë

si ç’nuk bëjnë në mjekësi

një dhe një dy kurrë...

 

 

kështu edhe unë

sa herë diçka shkruaj

pas çdo vargu ngadalë vdes...

 

© Fato Male

  

 

------------------------

Rrugë dashurie

------------------------

 

nuk qenka rrugë dashuria

por bashkim dhe ndarje

kështu që edhe ne nuk mundëm

të bëjmë ndryshe

por mallit i shtuam sipërfaqe...

 

 

zgjodhëm udhën më të shëmtuar

si zogj të trembur nga stuhia

që s’shohin për gjë tjetër

veç folenë e ngrohtë kërkojnë

dhe mendojnë se shpëtuan nga vetmia...

 

 

por s’qënka kështu në dashuri

ne shteg e bëmë

ku ecte vetëm njëri

dhe në fund të tij hapur

gremisja ose ferri...

 

 

vallë qemë kaq të paditur?

apo më shumë se ç’duhet egoizmi na kish mbytur

kështu pra dashuria

do shpirt

do përkushtim

do sakrificë

ndaj sot me dhimbje e pranoj

më mirë që shtegu mbaroi

se ecja më tej do qe zvarritje...

 

© Fato Male

 

  

-----------------------

Letër dashurie

-----------------------

 

një mbrëmje shtatori ti mu kujtove

ulur në parvaz të shpirtit tim

dhe me mua luaje si me një mace...

 

 

po ç’do që s’rri në hallet tuaja?

veten time pyeta

nuk është e thënë të jesh e zgjuar

dhe në jetë gjen shtigjet e duhura...

 

 

ndaj vazhdova ty të të ndiqja

si hidhje shikimet ledhatare

morra guximin e të dehurit

dhe të putha sy e faqe...

 

 

...dhe të lexova vargjet që për ty kam shkruar në dehje vetmie...

kam vite që s’të kam parë

kam vite që shkruaj për vete

por të jesh poete është dhimbje më vete...

 

© Fato Male

  

 

------------

Atëherë

------------

 

...ora bëhej ditë

dita javë dhe java vit...

kam dashur atëherë një djalë

me flokët e sytë pis të zinj

ai mes krahëve lutej për një puthje

unë përgjërohesha për fjalët

dalë nga goja e tij...

 

 

çdo gjë ish aq e bukur atëherë

sa sot më dhimbset t’a harroj

ngado aroma jote dhe sot më kundërmon...

 

 

unë dhe fati kishim udhë paralele

askund nuk puqeshim dot

ndaj mbasditeve ti shfryje

duke më thënë se

kurrë mos harro se të dua shumë...

 

 

por Zoti kompenson fatin me mprehtësinë

dhe zemrës gur i vura

ika vetëtimthi bashkë e ngujuar me vetminë...

 

 

tani që kam mësuar ç’qe fati

si bareshë tufën e mëdyshjeve s’ngas më

veç kam një dreq malli

që s’di ç’bëj kur jam vetëm me të...

 

 

nisem për tek ti

që ftuar nuk më ke

unë vjedhur kam diku një foto

ndaj zbres ngadalë majë gishtash

honeve të zemrës tënde

dhe gjej veten time

si pengun e një jete...

 

© Fato Male 

 

 

© Fato Male  

Blogu : Dars (Klos), Mat - Albania